Bastiat’a göre hukuk, kendi asli amacının dışına çıkarak her türlü hırs ve açgözlülüğün silahı haline getirilmiş; suçları azaltması beklenirken suçun ve kötülüklerin menşei haline gelmiştir. Nitekim hukuktan kendi asli amacının dışında eğitim, ekonomi, endüstri, sağlık vb. alanları düzenlemesi ve regüle etmesi beklenmektedir. Bu beklentiler ise hukukun kapasitesini ve bununla bağlantılı olarak devletin kapsam ve kapasitesini artırmakta, toplum mühendisliği için gerekli zemin ve şartları oluşturmaktadır.
Soygun düzeni belli bir yasal çerçeve kazanarak meşrulaşmaktadır. Dolayısıyla Bastiat, kanun devleti ve hukuk devleti arasında bir ayrıma giderek “yasayı yasa olduğu için adil” bulan yaklaşımları şiddetle eleştirmekte, bireylerin mülkiyet hakları hilafına gerçekleşen regülasyonları, soyguncu devletin yasal düzenlemeleri olarak değerlendirmektedir.